- Voor iedereen koffie halen, behalve voor die ene collega. Die suffe theemuts kan zelf haar drinken wel halen.
- Je collega’s roddelen weer over “de nieuweling”. Je betrapt jezelf erop dat je telkens mee praat. Je hebt last van je schuldgevoel, maar je weet niet wat je ermee moet.
- Die ene klant die jou telkens een onbehaaglijk gevoel geeft. Je kijkt er iedere keer als een berg tegenop als hij langskomt.
- Je collega krijg weer een uitbrander. Je ziet het gebeuren en je voelt een knoop in je maag. Je durft er niets van te zeggen.
- “Jij bent geen moeder, dus ik vind het niet meer dan normaal dat jij geen vakantie neemt in de bouwvak”.
- Niets durven zeggen tijdens de vergadering, uit angst dat je weer genegeerd of afgekapt wordt.
- Altijd op je hoede zijn voor die ene collega, je weet nooit hoe hij uit de hoek kan komen.
- Jullie gaan gezellig samen lunchen. Behalve die ene collega, die wordt weer niet meegevraagd.
- Net doen alsof het je niet raakt. Die zogenaamd grappige grapjes over je afkomst.
- Je tranen wegslikken op het toilet. Na de zoveelste tirade van je baas.
- Die ene collega die altijd de rotklusjes krijgt. Iemand moet het doen. Toch?
- De rillingen lopen over je lijf. Die handtastelijke collega die altijd onnodig dichtbij komt en je even aanraakt als hij je iets uitlegt.
- Het gevoel dat je onzichtbaar bent en er niet écht bij hoort. Je wordt weer als enige niet gegroet.
- Je broodtrommel is weer eens verstopt. Of je oplader terugvinden op de wc. Zo grappig. Niemand weet hoe vervelend jij het vindt.
- “Oké, je krijgt die promotie. Maar niet zwanger worden dan hè?” Zegt je leidinggevende met een zogenaamde knipoog.
Het begint bij het (h)erkennen
In de normale gang van zaken op kantoor sluimert een onzichtbaar gevaar dat we vaak over het hoofd zien: ongewenst gedrag op de werkvloer. We kennen allemaal wel voorbeelden uit de media, maar hoe zit het met die subtiele situaties die zich dagelijks voordoen, die je wellicht zelf hebt meegemaakt of waarvan je hebt gehoord via collega’s? Het is tijd om deze kwesties aan te kaarten, want ongeacht de schaal van het probleem, het heeft onmiskenbaar impact, het is giftig en het heeft gevolgen voor zowel werknemers als werkgevers.
Een van de meest voorkomende scenario’s is die ene collega die stelselmatig wordt uitgesloten. Geen uitnodiging voor de gezamenlijke lunch of een collega niet uitnodigen in de WhatsApp groep. Onschuldig, denk je misschien? Maar wat als het deel uitmaakt van een groter patroon van uitsluiting en isolatie? De impact op deze persoon is verre van onschuldig – het kan leiden tot gevoelens van onzichtbaarheid, twijfels en zelfs depressie.
Dan hebben we de vervelende opmerkingen en grapjes over afkomst of persoonlijke keuzes. Deze ogenschijnlijk onschuldige opmerkingen kunnen een oncomfortabele werkomgeving creëren, waarin sommige werknemers zich voortdurend op hun hoede voelen. Het gevolg? Een verlies aan motivatie, loyaliteit en uiteindelijk productiviteit.
Niet durven opkomen tijdens vergaderingen uit angst om genegeerd te worden, of het verzwijgen van ongewenst gedrag omdat je bang bent voor de gevolgen – het zijn stuk voor stuk voorbeelden van situaties die zich afspelen op velen werkplekken. Het creëert een cultuur van zwijgen, waarin werknemers hun zorgen niet durven uiten en de werkgever onbewust bijdraagt aan het in stand houden van een ongezonde werkomgeving.
Soms subtiel, soms overduidelijk
Ongewenst gedrag manifesteert zich in vele vormen, soms subtiel en soms overduidelijk. Maar ongeacht de vorm heeft het altijd consequenties. Het kan leiden tot een verminderde productiviteit, een hoog verloop van personeel, en in extreme gevallen zelfs tot juridische consequenties voor de werkgever.
Het zwijgen doorbreken
Het is hoog tijd om deze kwesties bespreekbaar te maken. Open communicatie, bewustwording en het doorbreken van de cultuur van stilzwijgen zijn cruciaal. Werknemers moeten zich gesteund voelen om hun zorgen te uiten, en werkgevers moeten actief werken aan het creëren van een veilige werkomgeving.
Laten we samen streven naar een werkcultuur waarin respect, mededogen en begrip centraal staan. Een cultuur waarin iedereen zich gerespecteerd voelt, ongeacht afkomst, geslacht of persoonlijke keuzes. Een sociaal veilige werkomgeving, daar zorgen we samen voor.
